Wrocław - miasto spotkań

Ostatnio wpadła mi do głowy nowa myśl.

Coraz bardziej męczę się na bezpieczeństwie żywności. To, że w żadnym stopniu nie jestem ścisłowcem pogrąża mnie aż za bardzo. Myślałam, że będzie dobrze, ale ogrom fizyki i chemii mnie przerasta. W każdy czwartek, wstając o 5 rano, przeżywam męki i chcę uciec jak najdalej stąd. Czuję się jak skazaniec, bo nie robię tego, co lubię. Jestem totalną humanistką i językowcem, czego przecież nie zmienię. Jeżeli będzie taka możliwość, chcę spróbować napisać maturę rozszerzoną z polskiego i angielskiego, a następnie wynieść się na kierunek o nazwie: twórcze pisanie i edytorstwo. To by było coś dla mnie. Boję się, że nie dam rady zdać pierwszego semestru bezpieczeństwa żywności. Jeżeli tak będzie - znajdę pracę we Wrocku i przeczekam. Jeżeli nie, skończę ten rok. Ta myśl rozświetla odrobinę moje życie, choć wiem, że wiele osób z mojej rodziny nie popiera tej decyzji. Na szczęście wsparcie wciąż mam w Arusiu.

Oto ja i winowajczynie mojego ostatniego wypadu - Roksa i Kinga. Jakiś tydzień temu wyciągnęły mnie na piwo, a skończyłyśmy... w barze karaoke!

Do tej pory nie pamiętam, jak nazywał się bar w którym byliśmy, na szczęście po wielu trudach w raz z Arusiem go odnalazłam. Znajduje się w piwnicy pewnej kawiarni, jest mały i przytulny - przychodzi tam mało osób, dzięki czemu nie ma tłoku i jest rodzinny klimat.
Początkowo piłyśmy z dziewczynami tylko piwo i słuchałyśmy. Wszyscy mieli takie cudowne głosy, że z chęcią posłałabym ich do jakiegoś X-factora! Oczywiście w końcu sama poszłam coś zaśpiewać. To był chyba błąd mojego życia haha. Wybrałam: "What does the fox say?" i ponoć zrobiłam furorę samymi wydawanymi przez siebie dźwiękami (typu: ring ding ding ding, pow pow pow). Po występie jacyś goście przybijali mi piąteczki, a dziewczyny twierdziły, że wszyscy mi klaskali jak szaleni. Nie zauważyłam tego, bo byłam za bardzo skupiona na tekście.

W przerwie na reklamę: wczorajszy wypad z Arusiem do knajpy o nazwie: "Pod latarniami". Miejsce, gdzie jest ogromna ilość różnych piw (58 rodzajów?). Piłam tam truskawkowe. To tam zobaczyłam pierwszy raz w życiu całujących się gejów. Byłam w szoku. Całą noc jakiś widywaliśmy. Nie wiedziałam, że jest ich aż tylu.

Dopiero teraz wiem skąd wzięła się nazwa: "Wrocław - miasto spotkań". W czwartek spotkaliśmy na mieście tylu cudownych ludzi! Robiliśmy sobie z nimi słit focie, rozmawialiśmy i tuliliśmy się z nimi. Idąc po mieście, odzywali się do ciebie obcy, którzy zachowywali się, jakby znali cię całe życie. Niesamowite.
Czas minął naprawdę szybko. Przy powrocie, zaliczyłyśmy KFC i McDonalda, więc na przystanku znalazłyśmy się dopiero o 3 w nocy. Tam też spotkałyśmy kilka ciekawych osobistości. Np. gościa, który widział szczury latające pod ławką. Wąchał szalik Roksy i stwierdził, że zawsze wąha nowo poznane osoby XD. Stwierdził też, że jego autobus przyjedzie za godzinę i wybiera się do domu z nami.

Symbol ostatniej, stresującej nauki i herbatka pomarańczowo-cynamonowo-goździkowa, om nom nom! <33 Na stole notatki z tkanek roślinnych.

Ten tydzień był maksymalnie stresujący. 3 kolokwia, wejściówki i brak czasu wolnego dla siebie. Do tego inne problemy związane ze znajomymi. Życie od września mnie nie oszczędza. Cały czas pokazuje mi, że to już nie dzieciństwo, a dorosłość i wszystkie sprawy trzeba brać w swoje ręce. W tym miejscu dziękuję Arusiowi, który był w tym tygodniu na moje każde zawołanie. Gdy było mi źle, przyjechał do mnie na Grunwald i zabrał mnie do kawiarni (bo słodkości zawsze poprawiają humor Naffa :c). Gdy było mi smutno, przyjechał po mnie i zabrał mnie do domu. Cieszę się, że go mam, bo tak jak nigdy nie potrafiłam się przed nikim otworzyć, tak mu mogę powiedzieć wszystko. Każdemu życzę takiej osoby i miłości <33.

Huehue. Jedzenie. Musiałam. Lody były przepyszne (Grycan ogólnie robi najlepsze lody jak dla mnie <3), ciastko owsiane z żurawiną nie przypadło mi do gustu, za rurkę z bitą śmietaną bym zabiła, a soczek witaminowy z truskawkami i pomarańczami był mega orzeźwiający!

A to coś, za co miałam ochotę równocześnie zabić i wytulić Arusia. Moim marzeniem od zawsze było pójść na któryś z moich ulubionych musicali. Okazało się, że Metro będzie we Wrocławiu 25 stycznia. Aruś pognał dla mnie po bilet. Tylko dlaczego tyle pieniędzy D: ? 

Następny tydzień zapowiada się całkiem miło. We wtorek spotkanie z Niku, środa kino i "Jessabelle" razem z Jag, czwartek być może znowu bar karaoke, a na weekend zostaję we Wrocku i idę ze swoimi współlokatorami na jakieś piwo :3. Na szczęscie nie mam zbyt dużo nauki. Weekend spędzę nad nauką fizyki, zoologii i na pisaniu listów. Powoli zbieram też kasę na prezenty pod choinkę. A może w tym roku znów zrobić pierniczkową pocztę dla bloggerów? <33